Θ. Βαλτινός «Περίμενα περισσότερο κόσμο απόψε…»(video)
Τρί, 6 Μαρ 2012 - 17:01
Στη σχεδόν άδεια αίθουσα του αμφιθεάτρου του Πνευματικού Κέντρου Τρίπολης παίχτηκε χθες η παράσταση του Θ. Βαλτινού «Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», μια παράσταση που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις του αθηναϊκού κοινού και των κριτικών, καθώς παίζεται στη «Θεατρική Σκηνή» στην Αθήνα. Πριν τη βραδινή παράσταση ο Δήμαρχος Τρίπολης τίμησε το συγγραφέα με το μετάλλιο της πόλης και ένα λεύκωμα για τους επαγγελματίες της Τρίπολης. Κατά την απονομή, ο Θ. Βαλτινός ευχαρίστησε για την τιμή που του έγινε αλλά και εξέφρασε το παράπονό του για τους λιγοστούς θεατές.
Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Ανδρέα Κορδοπάτη από το χωριό Δάρα Μαντινείας και μας μιλάει για τις περιπέτειες που πέρασε όταν το 1903 αποφάσισε να φύγει μετανάστης για την Αμερική, ακολουθώντας τους χιλιάδες μετανάστες από όλη την Ελλάδα και κυρίως από την Πελοπόννησο. Τα βάσανα του είναι οικεία και αναγνωρίσιμα. Ο Κορδοπάτης υπήρξε και εκείνος ένας Οδυσσέας του 20ού αιώνα , ένας ανώνυμος ήρωας , ένας φυγάς μιας χώρας χρεωκοπημένης και τότε , μετά τον πόλεμο του 1897.Το έργο ανεβαίνει σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνίου που κρατάει και το βασικό ρόλο, ενώ η μουσική επιμέλεια είναι της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.
Σχετικά σχόλια θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση από το athinorama:
- « Συγκλονιστικός ο Αντ. Αντωνίου, μονολογεί και σε καθηλώνει με τη χροιά, το βλέμμα και το ήθος του».
- «Μια εξαιρετική παράσταση...Καλό, πραγματικό θέατρο, όπως θα έπρεπε πάντα να είναι. Το κείμενο του κ.Βαλτινού υπέροχο και η ερμηνεία του κ. Αντωνίου μοναδική!!»
-«Απλό και εξαίρετο κείμενο σχετικά με τη μετανάστευση που μας αφορά πολλαπλά. Μια υπέροχη ερμηνεία που είναι υπόδειγμα απλότητας, πλούτου συναισθημάτων χωρίς κραυγές. Μία μοναδική παράσταση που σε καθηλώνει 90΄. Ένας εκπληκτικός μονόλογος από τον κ. Αντωνίου που σε κάνει να θέλεις να ρουφήξεις κάθε λεπτό. Παρόλο που το κείμενο θα μπορούσε είναι αρκετά δύσκολο (ενδεχομένως και βαρετό) για τον θεατή, είναι σαν να έχεις απέναντί σου τον ίδιο τον Κορδοπάτη, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο αγαπημένος σου παππούς».
-«Η ρεαλιστική, μα υπέροχα υποβλητική αφήγηση του Θανάση Βαλτινού, που δεν χαλαρώνει πουθενά, η αφηγηματική δεινότητα του Αντώνη Αντωνίου, του οποίου και η κάθε ρυτίδα ακόμη συμμετέχει στην υποκριτική πράξη, και ο λυρισμός της Ευανθίας Ρεμπούτσικα: τα βασικά συστατικά μιας καλοστημένης παράστασης, που σε αγγίζει και παράλληλα σε φοβίζει, γιατί οι πληγές του μισεμού του Έλληνα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. δε θα 'θελε κανένας μας ν' ανοίξουν πάλι κι όμως, είναι ασύλληπτα κοντά μας...»
-«Συγκλονιστικός ήρεμος, ταπεινός και απλός ως Κορδοπατης ο κος Αντωνιου σε ένα έργο πολύ επίκαιρο σήμερα.»
- «Μακάρι ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει τέτοιες προσπάθειες..Σου δημιουργεί εικόνες και σε ταξιδεύει στο κλίμα της εποχής,ζεις τη ζωή αυτού του πεισματάρη, τον ακολουθείς στο δύσκολο ταξίδι του και νοιώθεις την αγωνία, τη χαρά, την ανακούφιση, την απογοήτευση του».
-«Ερμηνεία απίστευτα άμεση και καθηλωτική. Αν δεν ήξερα πως ήμουν σε θέατρο, θα μπορούσα να πιστέψω πως έζησα το 1900 κάτι, πως συνάντησα τον Ανδρέα Κορδοπάτη και πως μου διηγήθηκε όλες τις περιπέτειες του, ώσπου να καταφέρει να φύγει μετανάστης στην Αμερική, αλλά και πως έζησε εκεί. Το κείμενο είναι αντιπροσωπευτικό για όσα έζησε μεγάλη μερίδα ελλήνων μεταναστών στις αρχές του 20ου αιώνα. Παράσταση και αφήγηση που σε παίρνει μαζί της. Ο Αντωνίου κερδίζει το θεατή από την πρώτη στιγμή και τον κρατά καθηλωμένο ως το τέλος».
Σχετικά σχόλια θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση από το athinorama:
- « Συγκλονιστικός ο Αντ. Αντωνίου, μονολογεί και σε καθηλώνει με τη χροιά, το βλέμμα και το ήθος του».
- «Μια εξαιρετική παράσταση...Καλό, πραγματικό θέατρο, όπως θα έπρεπε πάντα να είναι. Το κείμενο του κ.Βαλτινού υπέροχο και η ερμηνεία του κ. Αντωνίου μοναδική!!»
-«Απλό και εξαίρετο κείμενο σχετικά με τη μετανάστευση που μας αφορά πολλαπλά. Μια υπέροχη ερμηνεία που είναι υπόδειγμα απλότητας, πλούτου συναισθημάτων χωρίς κραυγές. Μία μοναδική παράσταση που σε καθηλώνει 90΄. Ένας εκπληκτικός μονόλογος από τον κ. Αντωνίου που σε κάνει να θέλεις να ρουφήξεις κάθε λεπτό. Παρόλο που το κείμενο θα μπορούσε είναι αρκετά δύσκολο (ενδεχομένως και βαρετό) για τον θεατή, είναι σαν να έχεις απέναντί σου τον ίδιο τον Κορδοπάτη, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο αγαπημένος σου παππούς».
-«Η ρεαλιστική, μα υπέροχα υποβλητική αφήγηση του Θανάση Βαλτινού, που δεν χαλαρώνει πουθενά, η αφηγηματική δεινότητα του Αντώνη Αντωνίου, του οποίου και η κάθε ρυτίδα ακόμη συμμετέχει στην υποκριτική πράξη, και ο λυρισμός της Ευανθίας Ρεμπούτσικα: τα βασικά συστατικά μιας καλοστημένης παράστασης, που σε αγγίζει και παράλληλα σε φοβίζει, γιατί οι πληγές του μισεμού του Έλληνα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. δε θα 'θελε κανένας μας ν' ανοίξουν πάλι κι όμως, είναι ασύλληπτα κοντά μας...»
-«Συγκλονιστικός ήρεμος, ταπεινός και απλός ως Κορδοπατης ο κος Αντωνιου σε ένα έργο πολύ επίκαιρο σήμερα.»
- «Μακάρι ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει τέτοιες προσπάθειες..Σου δημιουργεί εικόνες και σε ταξιδεύει στο κλίμα της εποχής,ζεις τη ζωή αυτού του πεισματάρη, τον ακολουθείς στο δύσκολο ταξίδι του και νοιώθεις την αγωνία, τη χαρά, την ανακούφιση, την απογοήτευση του».
-«Ερμηνεία απίστευτα άμεση και καθηλωτική. Αν δεν ήξερα πως ήμουν σε θέατρο, θα μπορούσα να πιστέψω πως έζησα το 1900 κάτι, πως συνάντησα τον Ανδρέα Κορδοπάτη και πως μου διηγήθηκε όλες τις περιπέτειες του, ώσπου να καταφέρει να φύγει μετανάστης στην Αμερική, αλλά και πως έζησε εκεί. Το κείμενο είναι αντιπροσωπευτικό για όσα έζησε μεγάλη μερίδα ελλήνων μεταναστών στις αρχές του 20ου αιώνα. Παράσταση και αφήγηση που σε παίρνει μαζί της. Ο Αντωνίου κερδίζει το θεατή από την πρώτη στιγμή και τον κρατά καθηλωμένο ως το τέλος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου